حماسه های پایداری

مجموعه قواعد اسلامی در مسائل اقتصادی، هنگامی که در کل پیکره اسلام به صورت یک پیکره ی منسجم ملاحظه شود، و همه جانبه پیاده شود، بهترین شکل ممکن خواهد بود، هم مشکل فقرا را از میان می برد و هم از فاسد شدن یک عده بوسیله تصاحب ثروت جلوگیری می کند و در نتیجه کل جامعه را از فساد حفظ می کند و هم باعث رشد استعداد و شکوفایی قدرت ابتکاری تمام افراد جامعه می شود.

 رسول خدا(ص) دو شیوه را به عیان در قرآن و سنت ظاهر ساخته اند. یکی دعوت به معنویت و دیگری، اقامه عدل. همه کسانی که لسان وحی بوده اند همگی این دو رویه را داشته اند. پیغمبر اکرم(ص) تا روزی که حکومت تشکیل نداده بودند، معنویات را تقویت می کردند، اما به مجرد اینکه توانستند حکومت تشکیل بدهند، علاوه بر معنویات، اقامه عدل کردند و مستمندان را از زیر بار ستمگران نجات دادند و این سیره مستمر انبیاء باید در میان کسانی که خودشان را تابع انبیاء می دانند باقی باشد.

 بدون شک نظام های غربی، به همان میزان که از ارزشهای اعتقادی والای ملت ما واهمه دارند، از گرایش و روح اقتصادی اسلام به سمت حمایت از پابرهنگان در هراسند و مسلم هر قدر کشور ما به طرف فقرزدایی و دفاع از محرومان حرکت کند، امید آنها از ما منقطع و گرایش های ملیت های جهان به سمت اسلام روزافزون خواهد شد و الگوی اقتصادی اسلام مورد پذیرش آنها واقع خواهد شد.

در اینجا اشاره مختصری به دیدگاه های اقتصادی رهبر کبیر انقلاب در این زمینه، صورت می گیرد و یادآور می شود که سخنان ایشان چراغ فروزانی پیش رو و روشنگر مسیر حرکت ماست؛

« خدمت به محرومان و پابرهنگان یکی از بزرگترین جهات معنوی خدمت به خلق الله است. خدمت به انسان های محروم است که برای انسان جاودان می ماند و در عالم دیگر به درد انسان می خورد. اموالی که انسان بگذارد و برود به درد انسان نمی خورد. اموالی که پیش بفرستد به درد انسان می خورد.

 سیستم دوقطبی، عارضه نظام هایی است که در بطن خود فاقد عنصر عدالت اجتماعی و ابزارهای کارآ برای تحقق آن می باشند

 خدمت به ملت بویژه طبقات محروم و ضعیف که در حقیقت سنگینی بار انقلاب از زمان ستمشاهی تا زمان پیروزی و تا امروز به عهده آنان است و همه مرهون آن است کار ارزش مندی است که بعد معنوی آن را جز خداوند تبارک و تعالی کسی نمی تواند به سنجش درآورد.

 امروز به مستضعفان و زاغه نشینان که ولی نعمت ما هستند خدمت کنید پیش خدای تبارک و تعالی کسی نمی تواند و کمتر خدمتی است که به اندازه خدمت به زاغه نشینان فایده داشته باشد.

 وظیفه ما و همه دست اندرکاران است که به این مردم خدمت کنیم و در غم و شادی و مشکلات آنان شریک باشیم که گمان نمی کنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجود داشته باشد.»